نقشه برداری :

در چند قرن گذشته نقشه برداری همواره کاربردهای فراوانی داشت تا جایی که اختصاص بودجه نظامی سنگین به این رشته در یک قرن اخیر باعث پیشرفت های چشمگیری در این علم شد.

 پیشرفت هایی که امروزه موجبات بهبود فزاینده نقشه برداری در ساختمان، راهسازی و دیگر زمینه ها را فراهم آورده است.

البته کاربرد اصلی نقشه برداری بعدها بیشتر در زمینه راه سازی و شهرسازی و ساختمان ها شناخته شد اما نمیتوان از تاثیر چشمگیر بودجه های نظامی در زمان جنگهای جهانی اول و دوم بر پیشرفت علم نقشه برداری چشمپوشی کرد. دانشگاه های مختلفی در سطح کشور در حال آموزش دانشجویان علاقه مند به این رشته هستند و نقشه برداری مانند خیلی از رشته های مهندسی رشته ای است که در سراسر دنیا تدریس میشود و در همه جای جهان کاربرد دارد.

تعریف نقشه برداری

مهندسی نقشه ‌برداری به علم اندازه‌گیری دقیق و تعین موقعیت نسبی عوارض روی سطح زمین اطلاق می‌شود. از این تعریف ساده چنین برداشت می‌شود که هدف، تعیین مختصات نقاط در سه بعد است. در بعضی موارد، برای تعیین موقعیت، بعد زمان نیز مورد توجه قرار می‌گیرد (سنجش‌های نجومی و نقشه برداری ماهواره‌ای). مختصات مطلوب می‌تواند مختصات دکارتی Z,Y,X و یا مختصات عرض و طول جغرافیایی باشد.

زمینه‌های فعالیت

1-  نقشه برداری زمینی (ژئودزی): نوع پایه نقشه برداری جهت تعیین و بررسی شکل و ابعاد زمین و عوارض سطحی آن.

۲- مکان‌نگاری (توپوگرافی): برداشت و نمایش شکل زمین و محاسبه مساحت وارتفاع. در واقع هدف اصلی آن تهیه نقشه‌های ارتفاعی است.

3- سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS): در این سیستم همه اطلاعات به صورت مکان مرجع دسته بندی می‌شوند و کاربردهای فراوانی دارد از جمله ذخیره، بازیابی، به هنگام سازی و پردازش داده‌های مکانی به منظور اتخاذ یا پشتیبانی یک تصمیم برای حل یک مسئله به بهترین روش و کمترین هزینه را ممکن می‌سازد.

4-  نقشه‌برداری شهری: برای تهیه و اجرای طرح‌های جامع و تفصیلی و هادی شهرها به کار می‌رود.

5-  نقشه‌برداری ثبتی: که هدف آن تعیین حدود اراضی و مساحت قطعات ملکی است.

6-  نقشه‌برداری مسیر: برای طرح و پیاده کردن مسیرها از قبیل راه و راه آهن و کانال کشی و غیره استفاده می‌گردد.